Ann en Mohammed
Getuigenis
Regio Antwerpen
Ik ben zelf wetenschapper, maar het is zo fijn om meer rond taal te werken met Mohammed en zijn gezin.
De missie van Auxilia ligt mij nauw aan het hart. Een goede start in het leven begint toch bij een stevige basis in de kleuter- en lagere school. En wat minstens even belangrijk is op je levenspad, is een gezonde dosis zelfvertrouwen. Dat probeer ik mijn leerlingen mee te geven, elke week opnieuw.
Momenteel begeleid ik twee leerlingen uit het zesde leerjaar wekelijks en een derde leerling uit het tweede middelbaar help ik nog tijdens de examenperiodes. Eén van de kinderen volg ik nu al voor het vierde jaar, een ander begeleidde ik zelfs van het tweede leerjaar tot het eerste middelbaar. Ik blijf dat doen zolang het nodig is, desnoods tot het laatste jaar van het middelbaar.
Mohammed en zijn gezin leerde ik vorig schooljaar kennen. Zijn juf is zelf vrijwilliger bij Auxilia en dacht dat wat extra ondersteuning op taalkundig vlak heel welkom zou kunnen zijn. Hij heeft een echte wiskundeknobbel. Ik hoop dat hij, met een duwtje in de rug voor Nederlands, volgend jaar vol vertrouwen in een sterke wiskunderichting kan starten.
“‘Ik wil later architect worden en met de hulp van Ann kan dat misschien wel lukken. Ik heb geen moeite met wiskunde, maar Nederlands vind ik moeilijk.’“
Wat me telkens opnieuw treft, is hoeveel drempels kinderen tegenkomen die niets met intelligentie te maken hebben, maar alles met omstandigheden. Veel ouders kunnen hun kind niet voldoende ondersteunen. Soms uit schaamte, soms door een taalbarrière, soms door een gebrek aan kennis van het onderwijssysteem. Anderstalige kinderen hebben vaak een taalachterstand, waardoor ze een studierichting mislopen die ze wél aankunnen.
Voor mij heeft het begrip ‘onderwijsongelijkheid’ ondertussen een gezicht gekregen. Elk kind verdient kansen, maar niet elk kind krijgt ze. Het onderwijs probeert dit deels te compenseren, maar er is een schrijnend tekort aan tijd én kennis. Daarom kan je als vrijwilliger bij Auxilia het verschil maken.
“Ik voel mij op mijn gemak bij Ann. Op een speelse manier werken we aan mijn lezen en taal. Zelfs mijn mama en mijn zus spelen ook spelletjes mee met Ann, om het Nederlands van ons hele gezin te verbeteren.“
De mooiste momenten? Dat zijn er veel. Als kinderen blij zijn met hun punten. Als ik ouders kan helpen bij inschrijvingen of oudercontacten. Een mama zei me eens: “Ik wil mijn kind alle kansen geven, maar ik kan hem niet helpen zoals andere ouders. Ik begrijp zijn leerstof niet.” En dan denk ik: soms kan het leven simpel zijn. Je hoeft er alleen maar even te zijn.
“Ik ben zeer goed in rekenen. En ik vind het leuk.
Ook al vind ik taal niet leuk, toch wil ik goed aan Nederlands blijven werken met Ann om later misschien een wiskundige richting te kunnen kiezen in het middelbaar.”
Zin om vrijwilliger te worden?
Ontdek of dit iets voor jou is.
Nieuwsgierig naar onze visie?
Ontdek wat ons drijft.
