Eline, Dina, Dana
en Sayed
Getuigenis
Regio Zulte-Waregem
Getuigenis
Regio Zulte-Waregem
Een betere wereld begint bij jezelf. Met een drukke job, drie schoolgaande kinderen en een sociaal leven, was ik op zoek naar een engagement dat in mijn agenda paste én waarin ik mijn vaardigheden echt kon inzetten. Zo kwam ik bij Auxilia terecht.
Ondertussen begeleid ik al twee jaar mijn eerste drie leerlingen. Twee zussen en een broertje uit hetzelfde gezin. Ik herinner me onze eerste ontmoeting nog heel goed. Het viel me op hoe stil ze waren. Bij mij thuis zou drie kinderen samen aan tafel huiswerk laten maken gegarandeerd chaos geven. Maar in dit gezin verliep dat gefocust en sereen.
Gaandeweg merkte ik hoeveel drempels niets met intelligentie te maken hebben, maar alles met kansen. Goedbedoelde acties op school worden al snel een bron van stress. Wanneer je bijvoorbeeld de opdracht krijgt om je kinderen helemaal in het rood naar school te laten komen, is dat voor gezinnen zonder uitgebreide kleerkast of ruimer netwerk al een grote uitdaging. Als de kinderen dan als enige niet in het rood komen, voelen ze zich uit de boot vallen terwijl ze er niets aan kunnen doen. Leesteksten over Sinterklaas, spreekbeurten over je hobby… Je moet niet alleen het Nederlands onder de knie krijgen, maar ook alle gebruiken begrijpen. En op school wordt er van uitgegaan dat elk gezin thuis standaard alles heeft liggen: van een schaar en lijm tot een rugzak zonder koorden of een slaapzak.
We vragen heel veel van kinderen. Zeker van kinderen die nog volop de taal en onze samenleving moeten leren begrijpen. Dat besef is bij mij echt gegroeid door dit vrijwilligerswerk.
Wat ik probeer mee te geven, gaat verder dan huiswerkhulp. Ik ben er ook om te luisteren. Soms komen ze met vragen over de samenleving, met zorgen of twijfels. Het lucht hen op om daarover met iemand te kunnen praten. En ik probeer hun blik ook te verruimen. Als een kind teleurgesteld is omdat een boekbespreking niet goed ging, stel ik wel eens voor: “Stel je voor dat ik in jullie klas in Soedan zou zitten, en in één jaar een boek moet lezen in het Arabisch én daarover een presentatie geven?” Dan zie je ze lachen. En groeien.
Af en toe spelen we een spelletje of doen we iets leuks, zoals origami. Dat soort momenten zijn even belangrijk als het schoolwerk. Want alles begint bij zelfvertrouwen.
En weet je wat zo’n mooie momenten zijn? Als je merkt dat ze het nu eigenlijk al best alleen aankunnen. Dat maakt me echt trots.
Zonder Auxilia zou het voor deze kinderen nog een pak lastiger zijn geweest, dat weet ik zeker. Ik zou tegen iedereen die twijfelt willen zeggen: doe het gewoon. En het mooie is: je hoeft geen onderwijsexpert te zijn om een verschil te maken. Je aanwezigheid betekent vaak veel meer dan je kennis. Door gewoon naast hen te zitten, te luisteren, te helpen, geef je deze kinderen een duwtje vooruit. En het is zó mooi om hen te zien groeien. Dat geeft ongelooflijk veel energie terug.
Ontdek of dit iets voor jou is.
Ontdek wat ons drijft.