Greet
Getuigenis
Regio Rivierenland
Al zestien jaar ben ik vrijwilliger bij Auxilia en nog steeds voel ik dankbaarheid dat ik ooit die stap gezet heb. Toen ik begon, was ik op zoek naar een engagement waarbij ik écht iets met en voor mensen kon doen. Het idee om kinderen en volwassenen te helpen die willen leren, maar nergens terecht kunnen, raakte me diep. Dat Auxilia dat mogelijk maakt, gaf voor mij de doorslag.
Er was een periode waarin ik mijn engagement even moest onderbreken, omdat mijn werk het niet toeliet. Maar zodra ik weer wat ademruimte kreeg, heb ik de draad opnieuw opgepikt. Daar ben ik nog elke dag blij om. De kwaliteitsvolle vormingsmomenten en de warme ontmoetingen met collega-vrijwilligers geven mij telkens opnieuw energie. Die steun en uitwisseling maken echt het verschil. Je staat er nooit alleen voor.
Op dit moment begeleid ik twee kinderen uit hetzelfde gezin. Ik kom er nu het derde schooljaar over de vloer, dus ik ken de context ondertussen goed. Tijdens het eerste huisbezoek ging ik samen met mijn collega Hilde. Wat we daar zagen en hoorden, maakte veel indruk: een complex verhaal van kansarmoede, migratie en trauma. Even twijfelden we of het haalbaar was, maar we besloten het engagement toch aan te gaan. En daar heb ik geen moment spijt van gehad.
Door de jaren heen heb ik vaker kinderen begeleid die opgroeien in armoede of hun thuisland moesten ontvluchten. Het ontbreekt hen zelden aan intelligentie of motivatie. De grootste drempels zijn vaak de omstandigheden: taal, cultuur, ouders die zelf getekend zijn door hun verleden of simpelweg de weg niet vinden in het Vlaamse schoolsysteem.
Soms zit het hoofd van een kind zo vol zorgen dat er geen ruimte meer overblijft om te leren.
Onze samenleving en ons onderwijs zijn vaak gebouwd op een middenklasse-idee. Er is veel hulp beschikbaar, maar net de mensen die die hulp het hardst nodig hebben, vinden de weg ernaartoe niet. Toch zijn er ook zoveel lichtpunten die me motiveren om verder te doen.
Wanneer een leerling zegt dat hij “kapot blij” is dat hij naar het tweede jaar mag omdat hij nooit dacht dat dat zou lukken, dan weet ik waarom ik dit doe. Of wanneer een broer vertelt dat hij geen begeleiding meer nodig heeft omdat hij het nu alleen aankan en dat dan ook echt waarmaakt. Dat zijn de momenten waarop alles klopt.
Wat ik doe, gaat veel verder dan huiswerkbegeleiding. Natuurlijk leg ik uit hoe breuken werken of hoe je een werkwoord vervoegt, maar ik probeer vooral schoolse attitudes mee te geven: op tijd komen, materiaal in orde houden, werk plannen, afspraken nakomen. Voor kinderen die lange tijd zonder onderwijs zaten, is dat niet vanzelfsprekend. Daarnaast help ik ook de ouders met het begrijpen van schoolbrieven, het zoeken van een geschikte school of het contact leggen met leerkrachten. Via gesprekken, teksten of oefeningen probeer ik hen iets mee te geven van de leefwereld waarin ze terechtgekomen zijn en zij leren mij op hun beurt over hun cultuur. Soms voel ik me een beetje een oma, zeker als ik verhaaltjes voorlees aan mijn leerling en zijn kleine broertjes of zusjes. Hun echte oma is hier immers niet.
Ik geloof echt dat een uurtje per week een wereld van verschil kan maken. Die persoonlijke aandacht, dat één-op-één contact, doet kinderen groeien niet alleen in kennis, maar ook in zelfvertrouwen. Misschien zouden mijn leerlingen hun weg uiteindelijk ook wel vinden zonder deze begeleiding, maar het zou veel moeizamer en trager gaan.
Voor wie twijfelt of vrijwilligerswerk bij Auxilia iets voor hem of haar is, kan ik alleen maar zeggen: het gaat niet in de eerste plaats om leerstof uitleggen. Als je graag met kinderen omgaat en een beetje geduld hebt, is dit een prachtig engagement. Kleine dingen kunnen een groot verschil maken en dat verschil mag jij mee creëren.
” Je hoeft geen perfecte leraar te zijn. Wat telt is je aanwezigheid, geduld en je warme hart.
Het is zó dankbaar. En je betekent veel meer voor iemand dan je zelf misschien beseft.”
Zin om vrijwilliger te worden?
Ontdek of dit iets voor jou is.
Nieuwsgierig naar onze visie?
Ontdek wat ons drijft.
