Trizha en Ilia
Getuigenis
Regio Gent
Mijn eigen ervaring is een extra drijfveer om deze jongens te ondersteunen.
Wat mij zeer hard aanspreekt in het verhaal van Auxilia, is dat er wordt ingezet op die plekken waar kinderen en volwassenen wel wíllen leren, maar de juiste middelen of begeleiding missen. Ik weet hoe het voelt om als kind op te groeien in een nieuw land, in een taal die je nog niet goed kent en in een schoolsysteem waarin je je weg nog moet vinden. Toen mijn mama en ik van de Filipijnen naar België verhuisden, heb ik ervaren hoe moeilijk het is om bij te benen, ook al wil je dat wel. Precies omdat ik dat zelf heb meegemaakt, wil ik nu anderen helpen. Auxilia biedt mij die kans.
Intussen begeleid ik twee leerlingen: Ilia en Marco. Ilia begeleid ik al ongeveer een jaar. Onze eerste ontmoeting was bij hem thuis, in een warm en betrokken gezin. Ik voelde meteen hoe belangrijk ze zijn school vonden. Marco ontmoette ik op school, samen met zijn zorgcoördinator en papa. Hij was wat verlegen, maar ook heel enthousiast.
Ik voelde meteen: dit wordt waardevol.
Het zijn niet de capaciteiten die bij mijn leerlingen ontbreken, wel de omstandigheden. Soms is er thuis geen rustige plek om te studeren, of ontbreekt het aan materiaal. Soms is er geen tijd of kennis om te kunnen helpen. Wat ik doe, is er gewoon zijn. Naast hen zitten en hen stap voor stap begeleiden.
“Trizha komt sinds vorig schooljaar bij ons thuis. Wiskunde is mijn lievelingsvak en ik wil later architect worden. Op heel veel vakken voel ik dat ik beter ben geworden sinds Trizha er is.”
Tijdens de begeleidingsmomenten wil ik meer zijn dan alleen een ‘bijlesgever’. Ik hoop dat mijn leerlingen bij mij iemand vinden bij wie ze zich veilig voelen en waar ze terecht kunnen met vragen of twijfels. We eindigen de sessies meestal met een spelletje of iets leuks, zodat het niet alleen werken is, maar ook ontspanning. Het moet ook fijn blijven.
“Als Trizha komt, werken we eerst een tijdje en daarna ronden we af met een spelletje. Dat vind ik echt leuk en het Burrito spel is absoluut mijn favoriet.”
De mooiste momenten? Bij Ilia was ik supertrots toen bleek dat hij toch naar het vierde leerjaar mocht. Nadat hij zoveel getwijfeld had, heeft hij zichzelf overtroffen. Bij Marco zag ik hoe opgelucht zijn papa en zorgcoördinator waren dat hij nu eindelijk hulp kreeg.
Stuk voor stuk een bevestiging voor mij waarom deze organisatie zo waardevol is. Je hoeft geen perfecte leraar te zijn om vrijwilliger te worden bij Auxlia. Wat telt, is je aanwezigheid, je tijd en je geduld. Dat is al zoveel waard. En je krijgt er heel veel dankbaarheid en mooie momenten voor terug.
“Ik zit ondertussen in het vijfde leerjaar en had nooit gedacht dat ik zou slagen in het vierde.
Het is mij toch gelukt, met de hulp van Trizha. Vroeger kwam ze elke week, nu om de twee weken.”
Zin om vrijwilliger te worden?
Ontdek of dit iets voor jou is.
Nieuwsgierig naar onze visie?
Ontdek wat ons drijft.
